جنگ اگر چه پدیده ای است که مانند آتش همه چیز را فرا می گیرد و به قول معروف تر وخشک را می سوزاند اما با این هم قواعدی دارد که بناگزیر باید رعایت شوند. جنگ با تمام خاصیت های زشت ومنفوری که دارد در هر جا ودرهر سرزمینی نه تنها توجیهی ندارد بلکه به مثابه یک پدیده زشت که درجریان آن بسا اعمال غیر انسانی صورت می گیرد، مورد انزجار وتنفر مردم است.
درافغانستان اما جنگ، نسبت به هرجای دیگر دنیا زشت و نفرت انگیز شده است؛ دراین جنگ نه تنها نظامیان وکارمندان حکومتی آماج قرار می گیرند بلکه بیشترین تلفات متوجه افراد ملکی وغیرنظامیان است. کشتار افراد ملکی ظاهرا درصدر کار جوانب جنگ درافغانستان قرارگرفته است. جنگجویان بی هیچ ابایی وبدون کمترین رحم ومروت انسانی دست به قتل مردمانی می زنند که درهیچ دین وآیینی گناهکار نیستند. کشتن اطفال، زنان وپیرمردان درجریان جنگ ها شدیدا از دید دین مقدس اسلام منع قرار داده شده وهماره برای حفظ وصیانت مردمان بیدفاع تاکید شده است.
خشونت هایی که درافغانستان برمردم تحمیل می شود مانند شعله های سرکش آتش است که همه را فراگرفته وبه کام مرگ می برد. اینجا نه براطفال رحم می شود ونه برزنان. کارمندان صحی وامداد رسان نیز درزمره کسانی قرار می گیرد که بر آنان رحم نمی شود. کشته شدن ده تن کارمند صحی یک موسسه که برای تداوی چشم در دورترین نقاط کشور سفرمی کردند غیرقابل توجیه است. این افراد اگرچه متهم به تبلیغ عیسویت ازسوی طالبان شده اند اما باید پرسید که براساس چه حکمی زنان نیز به رگبار بسته می شوند درحالی که درصدر اسلام، کفار درهمسایگی مسلمانان درکمال امنیت وآرامش زندگی می کرده وزنان شان مورد حرمت واحترام بوده است.
شاید عمده ترین دلیل این نوع قصاوت ها و بی رحمی ها تنها این مساله باشد که مخالفین مسلح می خواهند به هرشکل ممکن، ترس وهراس را درمیان مردم بیافگنند وبرای انجام این کار حتا این مساله هم یاد شان برود که خود شان هم مسلمان هستند. آنانیکه دست به اینگونه اعمال می زنند باید بدانند که روح اسلام وسیره پیغمبر خدا با این نوع رفتار وکردار به شدت مخالف است واز انجام آن همه را برحذر می دارد.
کشته شدن کارمندان صحی به هربهانه ای که باشد نفرت انگیز است زیرا آنان به مردمی کمک می رسانند که درمیانه رنج های بی شمار فقروجنگ وناداری گیر مانده اند. اگر برای درمان دردهای مردمان فقیر ومرض نقاط دور دست کشور هم شده نباید امداد رسانان مورد حمله وستم قرار بگیرد. طالبان ودیگر گروه های مسلح مخالف اگر واقعا از دین اسلام پیروی می کنند باید طوری رفتار نمایند که رافت ورحمت دین اسلام را تبلیغ وبه نمایش بگذارند و برای رسیدن به اهداف سیاسی، دین را آله وابزار خشونت وکشتار نسازند. کشته شدن افراد ملکی وغیرنظامی درهیچ منطقی روا نبوده وانتظار این است که داعیه داران اسلامی بیشتر به این موضوع اهمیت دهند. زیرا درغیر این، آنچه باقی می ماند بی آبرویی وملامتی است وبس.